منابع مکتوب و مستند فارسی، ازجمله کتاب ها، رساله ها، مرقعات و نسخ خطی برای شناخت ابعاد هنری و تاریخی هنرهای نگارگری، طراحی و خوشنویسی ایرانی، بسیار ارزشمند به شمار می روند. مصورسازی این کتب ادبی، علمی و تاریخی تحولات بزرگ و منحصربه فردی در هنر تصویرآرایی اسلامی ایجاد کرده است. درحقیقت آشنایی عمیق و همه جانبه با اصول نگارگری ایرانی با مطالعه و مشق نظری و علمی آثار موجود در مرقعات و نسخ خطی می تواند با هنر نقاشی عصر حاضر هماهنگی کاملی را فراهم سازد و قابلیت احیا و استفاده از شاخصه های نقاشی ایرانی را به وجود آورد. بنابراین یکی از راه های رسیدن به ارزش های هنرایرانی، ارتباط نزدیک با سنت های هنری این سرزمین،درک و معرفی نسخه های خطی کهن ایران اسلامی است. به همین سبب این آثار، مطالعۀ وسیعی را می طلبد و مقالۀ حاضر، گامی کوچک در این مسیر و قطره ای ناچیز از دریای بی کران مجموعۀ آستان قدس رضوی است که به پژوهش دربارۀ 9 نسخۀ خطی مزین به گل و مرغ در حوزۀ ادبیات فارسی مربوط به سده های نهم تا چهاردهم می پردازد، این نسخ را از لحاظ تاریخی و شیوۀ اجرایی بررسی نموده و شاخصه های نقاشی گل و مرغ این نسخه ها را بیان می دارد.
)