از قرآن بزرگ آستان قدس که به اشتباه به بایسنغر نسبت داده شده، تنها شماری برگ پراکنده باقی مانده و هیچ برگی از آغاز و انجام نسخه که دربردارندۀ اطلاعاتی دربارۀ کاتب یا زمان دقیق کتابتش باشد به جا نمانده است. از این رو محققان برای آگاهی از سرگذشت این قرآن ناچارند بر مدارک و شواهد فرعی تکیه کنند. بخشی از مدارک مربوط به این قرآن، اسنادی است که به برگ های محفوظ در آستان قدس رضوی اختصاص دارد. برخی شواهد گواه انتقال یک یا چند برگ از این قرآن به مجموعۀ آستان قدس رضوی در سال های پایانی سدۀ دوازدهم است، با این حال به جز یک ضرب مهر بر یکی از برگ ها، سند دیگری در این زمینه در دست نداریم. اسناد کنونی مربوط به عصر قاجار و پهلوی است و موضوع شان مرمت برگ ها، انتقال برگ های باقی مانده از بقعۀ امام زاده ابراهیم جهت مرمت و نگهداری و تهیۀ قاب برای برگ های محفوظ در موزه است. یک نمونه نیز به مکاتباتی میان خزانه داری کل سابق با کتابخانۀ آستان قدسرضوی دربارۀ یک برگ تازه یاب در این مجموعه مربوط است. این مقاله به بررسی محتوای این اسناد اختصاص داده شده است.
)